Margarita Samsonova

Biwakuję pod namiotem od dzieciństwa, kocham naturę i często myślę o wcześniejszych wyprawach oraz przygodach, które wtedy przeżyłem. Kiedy tylko wychodzę z domu, czuję budzącą się we mnie chęć przeżycia przygody – niezależnie od tego, czy wychodzę na zakupy, czy wyruszam w podróż. Mam świadomość, że to kwestia mojego nastawienia do życia, które pozwala mi traktować każdy dzień jak prawdziwą przygodę. Nie boję się chodzić nowymi drogami, rozmawiać z miejscowymi, wspinać się na drzewa lub najwyższą górę, ani spać pod gołym niebem. Dostrzegam najpiękniejsze rzeczy, obok których inni po prostu przechodzą i nie poświęcają im uwagi, takie jak grzyby, kwiaty, małe zwierzęta, mech, formacje skalne i inne arcydzieła natury.

Chcę przeżyć tę podróż tak, jak zawsze to robię – pełen energii i bez oczekiwań. Osobiście chodzi mi przede wszystkim o to, by połączyć się z innymi na głębszym poziomie, by znów rzucić sobie wyzwanie, sprawdzić, jak dobrze mogę dostosować się do nowego otoczenia, wystawić własne umiejętności kierownicze na próbę i dzielić się moją miłością do natury ze światem oraz innymi poszukiwaczami przygód.

Czuję respekt wobec natury. Dzięki niej poznajemy wszystko, czego potrzebujemy do życia, jest dla nas zawsze dostępna, niezależnie od tego, jak ją traktujemy. Powinniśmy okazywać naszej plancie znacznie większy szacunek, niż ma to miejsce obecnie, a także bardziej angażować się w ochronę tych przepięknych miejsc.

Dużo zajmuję się uważnością, pracą z oddechem i medytacją. Dzięki jodze odnajduję siebie i uczę się radzić sobie z trudnymi sytuacjami. Czerpię siłę z natury. Kiedy obejmuję drzewa, dotykam roślin lub trawy, sprawia mi to zmysłową przyjemność. Słucham świergotu ptaków, szumu wiatru lub innych dźwięków natury, zanurzam się w myślach i przypominam sobie, że moje problemy rozwiążą się same, jeśli tylko zdołam kontrolować swoje uczucia.

Nazwałbym siebie fanatykiem natury lub animatorem.